Zbędne ocenianie innych | Tydzień 38 | Rok Kochania Siebie

Życie codziennie przynosi nam i wyzwania, i radości. Żyjąc w ciągłym biegu rzadko udaje się zatrzymać i spojrzeć na siebie i nasze myśli z dystansem (dopóki sam/-a nie stworzysz sobie takiego przyjaznego nawyku).

Tydzień 38

W trudnych chwilach mamy naturalną tendencję do popadania w poczucie zagrożenia, lęku, obaw, frustracji, nadmiernego stresu i PRZESADZANIA z analizowaniem, ostrymi/mocnymi/wyolbrzymionymi słowami, itp. Nasz puszczony luzem umysł wspiera te mało przyjazne stany, a my nie zdajemy sobie sprawy z tego, że możemy po prostu dokonać wyboru danej myśli, zauważyć ją i odpuścić, czyli pozwolić jej przepłynąć. Za dwie sekundy umysł wyprodukuje kolejną myśl, a potem kolejną i tak dalej.

Ocenianie siebie i innych to coś, co zwłaszcza w naszej depresyjno-krytykanckiej kulturze chłoniemy z mlekiem matki, mimo że w dzisiejszych czasach często jest ono kompletnie niepotrzebne.

Jeśli łapiesz się na zbędnym ocenianiu innych i zastanawiasz się, jak przestać oceniać bez potrzeby, czytaj dalej!

Mamy skłonność do przejmowania się myślami, które możemy określić jako negatywne i obniżające naszą energię życiową. Do tego dochodzi jeszcze nasza samoocena i samokrytyka, gdy mówisz do siebie: „To się nie uda, bo NIGDY mi się nic nie udaje” albo „ZAWSZE muszę zrobić/powiedzieć coś głupiego”. Takie podejście wiąże się też z obawą, co pomyślą o tobie inni, jak wypadniesz w ich oczach. Jednak warto uznać prosty fakt, że to, co pomyślą inni ludzie leży CAŁKOWICIE poza twoją kontrolą!!

Inni ludzie dokonują ocen, często pochopnych, niezależnie od tego, co i jak zrobisz.

Nieważne, jak dobry czy dobra jesteś w pewnych dziedzinach, i tak nie uda ci się zadowolić wszystkich i to nie powinno być twoim celem. Jako istota ludzka masz prawo do popełniania błędów i uczenia się na nich traktując je nie jako „koniec świata” i wieczny dramat, lecz jako doświadczenia i zwykłe lekcje życiowe.

To jak się czujesz i jaki jest twój poziom zadowolenia z siebie i ze swoich działań zależy bowiem tylko i wyłącznie od ciebie. Twoja samoocena i poziom samokrytyki zależą nie tylko od twoich dotychczasowych doświadczeń i przekonań, ale także od tego, jak się czujesz w relacji z samym sobą i z innymi na co dzień. Tylko ty sam/-a możesz podjąć decyzję o zmianie swojego podejścia. Jeśli czekasz na właściwy moment, by wreszcie zmienić to, co już ci nie służy, tę chwilę można określić jednym prostym słowem – „teraz”. Zamiast przesadzać i dramatyzować weź parę oddechów i zapytaj siebie, co robi teraz twój umysł. Zauważ w jakie schematy wchodzisz nawykowo.

Pewna klientka w czasie stosunkowo łagodnej sprzeczki z mężem odniosła się do jego uwagi na swój temat jako do ‘upodlenia’. (Potem omawiając to na sesji psychoterapii w gabinecie sama się już z tego mogła śmiać, bo zrozumiała, co sobie sama robi w chwili konfrontacji) Wysoce dramatyczne słowo i przeciwieństwo szacunku i równowagi. Pomiędzy dwoma biegunami przeciwstawnych znaczeń jest wiele przestrzeni, z której możesz korzystać opisując swoje stany emocjonalne – bez potrzeby wvhodzenia w skrajności.

Zamiast angażować się w nadmierne emocje i oceny (a jako Polacy od pokoleń mamy do tego kulturowe skłonności), weź głęboki oddech i skup się na sobie i na tym, co jest dla ciebie naprawdę ważne. Zacznij, zrób pierwszy krok, kontynuuj.

Gdy inni wyrażają opinie lub robią coś, co nie stanowi zagrożenia dla życia i zdrowia wszystkich obecnych, odpuść pochopne ocenianie. Słuchaj i sprawdzaj, co dzieje się w tobie. Nie zawsze warto reagować. Jeśli chcesz coś zrobić lub powiedzieć, zadaj sobie pytanie:

“Po co chcę to zrobić?

Co chcę osiągnąć?

Jaka jest moja intencja?”

Wszystko bowiem ma swój cel i dzieje sie po coś – albo ty się uczysz, albo inni uczą się od ciebie, albo , i to jest chyba przypadek najczęstszy – wszyscy wynoszą długofalowe korzyści z danego doświadczenia, nawet jeśli początkowo skłonni są oceniać je jako negatywne.

Powodzenia z zadaniem.

Daj znać w komentarzach, jeśli chcesz się z nami podzielić czymś ważnym dla Ciebie.
Jeśli masz pytania, też wrzuć je w komentarzach.
Masz znajomych, którym #rokkochaniasiebie może się przydać?

Opowiedz im o tym projekcie terapeutyczno-rozwojowym #rokkochaniasiebie i zaproś ich do grupy  “Chwila na Oddech – Rozwój i Radość Życia”

#całapolskakochasiebie #rokkochaniasiebie #maszmoc #daszradę

Uwaga: ten projekt nie jest psychoterapią indywidualną. Może Ci wiele pomóc, pewne sprawy sobie pooglądasz i rozwiążesz, natomiast trudniejsze osobiste tematy mogą wymagać wizyt u psychoterapeuty.

Nazwa projektu, teksty zadań terapeutyczno-rozwojowych oraz treść transmisji na żywo podlega prawu autorskiemu Copyright: Katarzyna Weiss.

Jeśli udostępniasz coś poza grupą, oznacz to proszę hasztagiem #rokkochaniasiebie oraz podaj źródło czyli naszą grupę Chwila na Oddech – Rozwój i Radość Życia i/lub stronę Chwila na Oddech z Kasią Weiss

Z góry i z dołu dziękuję!

Przeczytaj także: Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego