Cenzurowanie swoich relacji | Tydzień 19 | Rok Kochania Siebie

Jeśli lubisz głaskać ulubione zwierzęta domowe, to już wiesz, że przytulanie zwierzaczków jest bardzo kojące, podobnie jak przytulanie bliskich Ci ludzi. Zwierzaczki same przychodzą się przytulać, bo one też czują ten przepływ dobrej energii. Często też przychodzą, bo wyczuwają nasze emocje. Moja kotka Astra od kilku ładnych lat nie żyje, a ja ciągle wspominam jej empatię, zrozumienie i ciepło. I cieszę się, że nadal mamy w domu kogoś puszystego, tyle że tym razem jest to nasza maltanka Lexi.

Tydzień 19 – Zadanie

Ludzie rzadziej przychodzą poprosić o przytulenie, bo mają różne wyobrażenia i na swój temat, i o tym, co ktoś inny może sobie o nich pomyśleć, jak zareagować itp. I z automatu projektują te wyobrażenia na innych, o czym trochę było w tym tygodniu z różnymi klientami w gabinecie psychoterapii, dlatego chciałam o tym wspomnieć w dzisiejszym zadaniu.

Czy zdarzyło Ci się wchodzić z kimś kontakt np. z dużym dyskomfortem lub z dużą obawą, jak ta osoba zareaguje?

Czy zdarzyło Ci się ‘być pewnym’, że ktoś jest na Ciebie zły, oburzony, obrażony, albo że nie ma ochoty na spotkanie z Tobą, ‘bo znowu TA przyszła’ czy ‘bo znowu TEN przyszedł’?

Po czym okazywało się, że wszystko było w porządku, a Ty zostałaś/-eś normalnie/miło/ciepło przyjęty?

Oczywiście mogło też być tak, że potwierdziły się Twoje najgorsze wyobrażenia, lecz w tym wypadku była to zapewne bardziej projekcja obaw i lęków lub intuicja. Mogło to też być Twoje nawykowe nastawienie do siebie, do życia i do ludzi – być może nawykowo skupiasz się na tym, co nie działa, co jest źle i zawsze spodziewasz się najgorszego?

W większości wypadków nasze projektowane na innych wyobrażenia nie są faktami, i warto pamiętać, że to robota umysłu, którą możesz świadomie zatrzymać, kierując umysł na inne tory.

Wyrób sobie nawyk obserwowania siebie i swoich wyobrażenia, i to, co z nimi robisz – jak wchodzisz w relacje z ludźmi na bazie swoich wyobrażeń? Gdy myślisz coś o kimś, upewnij się czy to jest potwierdzony fakt? W przeciwnym razie powiedz sobie lub komuś z kim właśnie wchodzisz w interakcję: ‘Mam takie wyobrażenie czy fantazję, że Ty to czy tamto… Co Ty na to? /Jak Ci z tym? / Czy faktycznie tak jest?

Nigdy nie zakładaj, że Ty wiesz lepiej, co czuje drugi człowiek.

Jeśli potrzebujesz, dopytuj i rób przestrzeń i na siebie, i na tę drugą osobę ‘tak jak jest’ i z tym, co się dzieje w niej/nim.
Wyobrażenia w Twojej głowie mogą znacząco ograniczyć Twoją autentyczność i/lub spontaniczność w ważnych dla Ciebie relacjach i mogą Cię blokować we różnych sytuacjach życiowych, które wymagają kontaktu z drugim człowiekiem. Klienci w gabinecie psychoterapii mówią tu o szerokim spektrum relacji: praca, rozmowa o pracę, wizyta u lekarza, randkowanie, kontakty z teściami, kontakty z byłymi partnerami, rodzicami, zakupy w lokalnym sklepie, gdzie wszyscy Cię znają, podróż pociągiem itp. itd.

W jaki sposób najczęściej cenzurujesz siebie na bazie swoich wyobrażeń?

Z kim i w jakich sytuacjach najczęściej?

Jak Twoje ciało reaguje na takie ‘ocenzurowane’ kontakty?

Jakie sytuacje i osoby przychodzą Ci do głowy, gdy to czytasz?

Czego potrzebujesz, by nie pozwalać Twoim wyobrażeniom na cenzurowanie lub blokowanie samego/-ej siebie?

Co mogłoby Ci w tym pomóc?

Mark Twain słusznie zauważył: ‘Spędziłem większość życia martwiąc się o rzeczy, które nigdy się nie wydarzyły’ – zamiast się martwić, spróbuj dystansować się od wyobrażeń, które utrudniają Ci życie. Zauważaj je, lecz nie rób z nich faktów.

Są też osoby, które nadal myślą, że proszenie o przytulenie albo proszenie o pomoc to oznaki słabości.

Jak dla mnie to oznaki zdrowej troski o siebie i zrozumienie, że każdy z nas ma prawo do słabości w różnych obszarach naszego życia. Bo każdego ukształtowały inne doświadczenia życiowe, inni rodzice, opiekunowie, szkoła, lokalne kultury, wyznania religijne (lub ateizm) itd.

Powodzenia z zadaniem.

Daj znać w komentarzach, jeśli chcesz się z nami podzielić czymś ważnym dla Ciebie.
Jeśli masz pytania, też wrzuć je w komentarzach.
Masz znajomych, którym #rokkochaniasiebie może się przydać?

Opowiedz im o tym projekcie terapeutyczno-rozwojowym #rokkochaniasiebie i zaproś ich do grupy  “Chwila na Oddech – Rozwój i Radość Życia”

#całapolskakochasiebie #rokkochaniasiebie #maszmoc #daszradę

Uwaga: ten projekt nie jest psychoterapią indywidualną. Może Ci wiele pomóc, pewne sprawy sobie pooglądasz i rozwiążesz, natomiast trudniejsze osobiste tematy mogą wymagać wizyt u psychoterapeuty.

Nazwa projektu, teksty zadań terapeutyczno-rozwojowych oraz treść transmisji na żywo podlega prawu autorskiemu Copyright: Katarzyna Weiss.

Jeśli udostępniasz coś poza grupą, oznacz to proszę hasztagiem #rokkochaniasiebie oraz podaj źródło czyli naszą grupę Chwila na Oddech – Rozwój i Radość Życia i/lub stronę Chwila na Oddech z Kasią Weiss

Z góry i z dołu dziękuję!

Przeczytaj także: Muzyka na ukojenie